چکش اشمیت

اندازه گیری مقاومت فشاری بتن

متداول ترین و رایجترین روش تعیین سختی سطح  از روش های تست بتن که به صورت غیر مخرب انجام می شود تست چکش اشمیت بوده که برای اندازه گیری مقاومت فشاری بتن می باشد. برای تعیین سختی سطح بتن، بتن مورد آزمایش با انرژی ضربه­ ای مشخص با روش استاندارد ضربه زده شده و بزرگی بازگشت این عمل اندازه گیری می شود.

در چکش اشمیت فنری مشخص باری را روی پیستون در سر آن وارد می سازد. در آغاز آزمایش چکش اشمیت میله یا پیستون آزاد سر چکش اشمیت بر روی سطح بتن قرار دارد سپس بدنه خارجی چکش اشمیت به سطح بتن فشار داده می شود تا فنر داخل دستگاه کشیده شود.

چفت دستگاه هنگامی که فنر کاملا کشیده میشود و چکش اشمیت به سمت سطح بتن حرکت می کند، آزاد می گردد. چکش اشمیت به سر پیستون ضربه وارد میکند وجرم همراه فنر بازگشت یافته و عقربه ای را با خود بر روی نواری مدرج حرکت می دهد تا از روی آن بتوان عدد بازگشت چکش اشمیت را قرائت نمود. عدد بازگشتی به سختی و جرم فنر بستگی داشته و از روی آن با تبدیلی خاص می توان سختی سطح را بدست آورد.

چکش اشمیت روشی ساده و سریع که با هزینه کم توسط آن میتوان  یکنواختی سطح بتن سخت شده را کنترل نمود

شرکت ساتگین ایستا مفتخر است که در زمینه آزمایش مقاومت بتن مقالات بیشتری در اختیار قرار دهد. جهت هر گونه سوال می توانید با ما در تماس باشید.

با ما در تماس باشید

نتایج این روش به عوامل زیر بستگی دارد:

۱-نسبت های اختلاط ۲-سن ونوع عمل آوری ۳-صافی سطح ۴-رطوبت ۵-کربوناتاسیون سطح ۶-سختی عضو ۷- محل پیستون یا میله

نسبت های اختلاط: اگر چه نوع سیمان تاثیر کمی درعدد بازگشت دارد،ولی نوع و مقدارسنگدانه نقش عمده ای در نتایج آن دارد. برای بدست آوردن ارتباط عدد بازگشت چکش اشمیت و مقاومت مسئله و برای تعیین این ارتباط لازم است سنگدانه ها کاملا بررسی و مشخص شده و منحنی های واسنجی لازم تهیه گردد.

سن و نوع عمل آوری: ارتباط ما بین عدد بازگشت چکش اشمیت و مقاومت در مدت زمان طولانی میزان ثابتی نیست. همچنین درحالتی که عمل آوری در درجه حرارت بالا صورت گیرد، لازم ست واسنجی خاصی انجام گیرد.

صافی سطح: دراین آزمایش سطح باید کاملا صاف و متراکم باشد متاسفانه تغییرات در سطح و در شرایط فوق قابل اندازه گیری و تشخیص نیستند این روش برای سطوح با بافت متخلخل یا سطح با سنگدانه نمایان مناسب نیست.

رطوبت: یک سطح مرطوب عدد بازگشت کمتری نسبت به یک سطح خشک خواهد داشت و در نتیجه در ارتباط رابطه عدد چکش اشمیت و مقاومت تاثیر گذاشته ومقاومت ها در یک سطح خیس می تواند تا ۲۰ درصد عدد کمتری نشان داده شود.

کربناتاسیون سطح: کربنات کلسیم که حاصل کربناتاسیون بتن بوده و در سطح آن ایجاد می شود بعلت سختی خود باعث افزایش عدد چکش اشمیت می شود. در هنگام آزمایش ساختمان های قدیمی که در آن ها کربناتاسیون صورت گرفته توصیه می گردد لایه کربناته شده سطحی تمیز ونتایج این بخش با سایر نتایج قسمت های دیگر سازه مقایسه گردد.

سختی عضو: سختی نمونه بتنی درآزمایشگاه یا عضو بتنی درمحل سازه می بایستی به اندازه کافی زیاد باشد تا ازایجادهرگونه لرزش هنگام ضربه چکش اشمیت جلوگیری نماید. هرنوع لرزشی سبب کاهش عدد چکش اشمیت و عدد مقاومت را غیرقابل اعتماد می سازد.

محل پیستون یا میله: درصورتیکه میله روی سنگدانه سخت قرار گیرد اعداد بالایی از بازگشت توسط چکش اشمیت نشان داده می شود. در حالت عکس اگر میله روی سنگدانه نرم و یا حفره ای قرار گیرد، اعداد چکش اشمیت پایین تر خواهد بود. برای برطرف کردن این مورد در ۱۰ نقطه مورد عمل ازمایش صورت میگیرد. درصورتیکه هر قرائت بیش از ۷ واحد با متوسط قرائت ها اختلاف داشته باشد، کل قرائت ها درنظر گرفته نخواهد شد.

برای یافتن رابطه مناسب و قابل قبول بین عدد بازگشت چکش و مقاومت فشاری نمونه، کلیه این عوامل در شرایط ایده آل در محل سازه باید ملحوظ گردد. دقت اندازه گیری مقاومت نمونه های بتنی در آزمایشگاه با یک چکش اشمیت کنترل شده و دقیق حدود ۲۰ تا ۱۵ درصد و در روی سازه بتنی در محل ۲۵ درصد است.